Yaş 62,, birçok şeyi gördük ve yaşadık, 1977 yılında Rize lisesine başladım, Rize o dönemlerde solcuların elinde ve sağcılar şehir merkezine giremiyor. Zaman zaman okullara gelen solcular miting var diyerek okulu tatil ediyorlardı. Bayram Ali Tatoğlu Doğuşçay Okulu önünde vuruldu. Kardeş kardeşe düşman olduğu dönem. O zorlukları eğitim hayatında gördük. İhtilal ile birlikte birçok insan işkence gördü. Ardından Turgut Özal dönemi ve 90 lı yıllara kadar ülkeye bir şeyler yapıldı. Ardından yine her 6 ay da bir seçim ve bir türlü rayına oturmayan iktidarlar, bu arada Güneydoğu Anadolu bölgesi terör yuvası haline geliyor ve PKK köyleri basarak masum insanları öldürüyor. Hemen her gün bir veya birkaç şehit haberi. Yollara kurulan tuzaklar, yollarda yine PKK vergi toplaması ve kimlik kontrolü yapması. Şehirler teröristlerin elinde ve ne polis ne asker sokağa çıkabiliyor. Öğretmenler şehit ediliyor, okullar yakılıyor, Resmi araçlar yakılıyor. İnsanlar huzursuz ve başka şehirlere göç etmeye başlıyorlar. Asker ve polislerimiz terörle mücadele de pusuya düşürülüyorlar, gün geçmiyor ki şehit haberi almayalım. Güneydoğu Anadolu bölgesi artık ziyaret edilemez bir hal alıyor. O bölge adeta başka bir ülke haline geliyor. Şehirlerimize bombalar patlıyor, masum insanlarımız ölüyor veya öldürülüyor.
İMF Ekibi sürekli Türkiye de ve verdikleri borç paraları istemeye başlıyorlar, vergiler artıyor, tarım ürünleri belli bölgelerden ancak gelebiliyor. Kimse Güneydoğu Anadolu bölgesine cesaret edip gidemiyor.
Şimdi sormak lazım, aklı olan, vicdanı olan adam gibi konuşsun, bugün Güneydoğu Anadolu bölgesine rahat gidebiliyor muyuz, bölgede terör var mi, insanlar huzurlu veya huzursuz mu, İMF kapıya geliyor mu, Teröristler yine tehdit edebiliyor mu, vergi alıp yol kesebiliyor mu, Eğitimciler gitmekten çekiniyor mu, resmi araçlar artık gidebiliyor mu, o bölgelerden göç devam ediyor mu, şehirlerde bombalar patlıyor mu?
Ülkede huzur var mi?.... yok diyen kimse olacağını düşünmüyorum, ülkemiz kendi silahını, kendi iha ve sıhalarını üretiyor mu, milli savunmada arzu ettiğimiz seviyelere geldik mi, yollarımız, hastanelerimiz artık uzun kuyruklarla dolu mu?
Burada siyaset yok, burada halka hizmet var ise bu hangi parti olursa olsun, kim yaparsa yapsın, insanımıza kim hizmet ederse etsin, yanında yer alırım. Çocukluğumdan babadan kalan siyaseti yürüttüm. Her zaman solcu oldum ve böyle bilindim. Artık siyasette bağımlılık yapmıyorum. Kim ülkeme, milletime hizmet ediyor ise onun yanında yer almayı düşünüyorum. Kimse beni burada yargılamasın. 6 Şubat tarihinde ülkemizi sarsan deprem olayında 45 binin üzerinde insanımızı kaybettik. Bu acını üzerinde siyaset yapmak insanlık olamaz. Bu insanların yaralarını sarmak için birlikte hareket etmemiz lazım. Millet devleti için, devlet milleti için var olmalı.
Bazı marjinal siyasiler halen eski kafada ve onları anlamakta zorluk çekiyorum, insanların acılarına tuz biber ekenleri anlamak mümkün değil. Bu tür insanlara insan bile demekten utanç duyuyorum. Hepimiz bu millet, bu vatan için elimizi taşın altına koymamız gerekiyor. Ülke zenginleşir ise millet zenginleşir, ülke fakir olursa, millet fakır olur. Bu devlet, bu millet bizim ve yurdumuzu dünya da ki gelişmiş ülkeler arasında ilk sıralara getirmek, devlet kadar millet olarak da bizim görevimiz olmalı.
Tabi bu anlattıkların, yazdıkların anlaması kıt olmayanlara örnek olur inşallah.
